φτουρώ

-άω, και φτουραίνω, Ν

1. (για πράγμ.) επαρκώ, διαρκώ πολύ («το άσπρο ψωμί δεν φτουράει»)

2. (για ενέργεια) διεξάγομαι με αργό ρυθμό γι' αυτό και δεν συμφέρω («η δουλειά αυτή δεν φτουράει»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. obduro «γίνομαι σκληρός, κάνω κάτι σκληρό», κατ' επίδραση τού ρ. φτάνω].